o. Dominik Józef

Ur.       07.12.1890      Dziedzice, diec. opolska
W.       29.04.1905      Nysa
0.         07.09.1912      St. Gabriel
l.pr.      08.09.1913      St. Gabriel
W.pr.   20.03.1920      St.  Gabriel
Święc.  09.05.1920      St. Gabriel

W latach 1915-1918 brał udział w I. wojnie  światowej w armii pruskiej na froncie wschodnim.   Po  święceniach ka­płańskich przeznaczony  do Chin,  lecz z powodu zamkniętych granic skierowany  został do Polski.  8 grudnia 1920 r. przybył do Poznania,  aby przygotować  się do matury państ­wowej ( 1.12.1920 do 1.4.1921   zamieszkał u sióstr Urszula­nek w Pniewie).   21  grudnia 1921   r.   razem z o.P. Herudem wyjechał do Wanne (Westfalia) do pracy wśród 5 tysięcznej rzeszy polskich robotników. W styczniu 1923 r.  był  już w Rybniku,  a 17 lipca w Górnej Grupie,  aby zorganizować niższe seminarium.  Przez 4 lata pełnił  funkcję prefekta uczniów, wykładowcy historii,  matematyki  i geografii /1925r. prowadził wakacyjny kurs geografii w Wąchocku/. W r.  1927 podjął studia w Poznaniu,razem z o.T.   Sąsałą i  J.   Prodlikiem. Po roku uzyskał dyplom nauczyciela szkół średnich, nieodzowny  dla wykładowcy w gimnazjum.   Potem wrócił  znowu do Górnej Grupy  gdzie pełnił poprzednio powierzone mu fun­kcje /1929-33/. W 1933 r.  powołano go na okres 3 lat do Rybnika,  gdzie  piastował urząd rektora Diomu,  prefekta ucz­niów. W 1935 r.  był także  spowiednikiem sióstr urszulanek. W latach 1936-40 pracował w  Górne Grupie na tych  samych stanowiskach.  5  lutego 1940 r.   zaaresztowany przez Niemców przeszedł przez obozy w Stutthof, Sachsenhausen i Dachau. 29.04.1945 r.  po uwolnieniu obozu przez armię amerykańską, po krótkiej kwarantannie wyjechał do St. Rupert /Austria/. Tam razem z o.J. Kubicą przyczynił się do otwarcia niższego seminarium Zgromadzenia. W lutym 1946 r.  opuścił z o. J.Kubicą Austrię  i od 3 marca do 16 maja zatrzymał się w Rybniku. W latach 1946-52 pracował jako prefekt i wykładowca geografii w Górnej  Grupie. W 1947 r.  mianowany  został radcą generalnym,   jednak nie  otrzymał paszportu na wyjazd z Polski. Po  zamknięciu niższego seminarium przebywał od 9 lipca do 17 października 1952 r, w Bytomiu,  następnie do 1957 r. w Nysie, gdzie zorganizowano nowicjat oraz studia filozoficzne. Tam prowadził wykłady  z misjologii dla kleryków i był zarazem ich spowiednikiem. W 1957 r.  został powołany do Pieniężna na wykładowcę jęz. niemieckiego i równocześnie przyjął funkcję spowiednika kleryków. W 1966 r. zrezygnował z funkcji wykładowcy. Większą część tych lat poświęcił pracy w  apostolacie misyjnym w referacie mszy wieczystych. Był niestrudzonym pracownikiem, podziwianym za swą niezawodną obecność, jak i widoczną pracę. W 1980 r. obchodził 60-lecie kapłaństwa. Był dobrym pedagogiem i organizatorem szkolnictwa w Prowincji   oraz wieloletnim radcą prowincjalnym i asystentem.
Za: NURT SVD. Nr 35. 1985 r. str 263